တုိ႕ေတာရြာ (သိပၸံေမာင္၀)

တုိ႕ေတာရြာကားအထက္အညာတြင္ရွိေလသည္။အညာဆုိသည္မ်ာလည္း အလြန္အညာက် ေသာ အညာမဟုတ္။ မႏ ၱေလးႏွင့့္ျမင္းျခံအၾကားဧရာ၀တီ
ျမစ္ကမ္းတြင္တည္ရွိ၍ ရြာလည္းမက ျမိဳ႕လည္းမက်ေသာ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကုိဆိုေလသည္။နံနက္ေစာေစာ မႏ ၱေလးမွ ျမင္းျခံ သေဘာၤျဖင့္ထြက္လာရာ
အဆိုပါျမိဳ႕ကေလးသို႕၁၁နာရီခြဲခန္႕ အခ်ိန္တြင္ ေရာက္၏ ။ ေနပူက်ဲက်ဲ ဖုန္တေထာင္းေထာင္း ထေန ေသာ ကမ္းပါးေပၚတြေပၚျဖင္ ့ျမင္းျခံ၏သေဘာၤ၏
အလာကုိ ေစာင့္စားေနၾကေသာ လူထုၾကီးကုိသေဘာၤေပၚမွေန၍ ျမင္ရေသာ္ ယင္းသေဘာၤေပၚတြင္ ပါလာေသာ အမတ္ခ်ဴပ္ၾကီးေသာ္လည္းေကာင္း၊ခရိုင္
မင္းၾကီးေသာ္လည္ေကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္အားၾကိဳုဆုိရန္ ေစာင့္စားေနၾကသည္ဟု ထင္မွတ္မိ၏ ။ ။

ဤသို႕ကားမဟုတ္ေပ ။ထုိျမိဳ႕သားတစ္ေယာက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွ ျပန္လာသည္ ကုိ အထူးအဆန္းလုပ္ကာ အၾကီးအက်ယ္ ၾကိဳဆုိၾကျခင္းျဖစ္ေလ သည္။
ေရွးအခါက ထုိျမိဳ႕မွ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ဖူးသူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့ေပ။ယခုမွသာလွ်င္ မိမိတို႕ အရပ္မွ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ တကၠသိုလ္ျပည္သို႕စာသင္
သြားေပသည္ဟူ၍  အားရႏွစ္သက္ ကာ ၾကိဳဆုိၾကျခင္းေပတည္း။ဘုရင္ခံခ်ဴပ္ လာစဥ္က ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားတုိ႕ ခရီးဦးၾကိဳျပဳၾကသည္ထက္ပင္ ပုိမုိ၍
ႏွစ္သက္အားရစြာ ၾကိဳဆုိၾကေလ သည္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ မိမိေနရပ္ သို႕ ျပန္လာသည္ကုိပင္  အေရးတၾကီးဦးၾကိဳျပဳၾကသည္မွာ ရယ္စရာပါတကားဟု ျမိဳ႕ၾကီးသားတုိ႕ က ရယ္ခ်င္
ရယ္ၾကေပလိမ့္ မည္။ ဤသို႕ ပ်က္ေခ်ာေခ်ာ္ သေရာ္ေတာ္ေတာ္လုပ္ကာ မရယ္သင့္ေပ ။ျမန္မာျပည္မွ အဂၤလန္ျပည္သို႕ "ပညာေတာ္သင္ "မ်ား သြားၾကခါနီးတြင္
ထမင္းေကၽြးလုိေကၽြး ၊အျငိမ့္ခံလုိခံ ။အင္မတန္မွပင္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ ။ဤ အေၾကာင္းကုိၾကားလွ်င္ အဂၤလိပ္မ်ားက ရယ္ၾကမည္
လား မေျပာတက္ေပ ။သို႔ရာတြင္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ ထင္ရာလုပ္ၾက တမ္းေပပေလ  ။

တုိ႕ေတာရြာဓေလ့က တစ္မ်ိဳး ၊ျမိဳ႕ၾကီးသားတုိ႕ ဓေလ့ က တျခား ။တူႏိုင္ပါ့ မလားေမာင္ရို႕ ။ နံနက္ခင္းတဲ အနီး မီးလႈံကာ ထန္းျမစ္ဖုတ္စား ။ပဲျပဳတ္ႏွင့္ ထမင္း
ၾကမ္းကုိ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းႏွင့္္ျမည္း ။ဆိမ့္ တိမ့္တိမ့္ ၊အီတီ တီ   နတ္သုဒၶါမီပါ့မလား ။ထမင္းစားျပီးလွ်င္  ယာခင္းထဲသြား ေပ်ာ္ပါးစြာ ပေလြမႈတ္သူမႈတ္ ။
သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ဆုိသူဆို ။ေပ်ာ္စဖြယ္လိ ။ႏြားေက်ာင္းသြားသူေတြက မရွား။ငွက္ခါးေထာင္သူေတြက ေထာင္ ။ခ်ိဳးပစ္သူပစ္ ။ စစ္တလင္းမွ စစ္ခင္းၾကသလုိ ။

ညေနခင္းေတြ ျမစ္ဆိပ္မွာ အပ်ိဳတစ္သင္း ေရခပ္ဆင္းရွာ ။ တစ္ေယာက္ ကုိ တစ္ေယာက္ ေခၚသူေခၚ ။ေပ်ာ္လုိက္ၾကတဲ့ အပ်ိုဳေတြ ။အတင္းေျပာလုိေျပာ ။ရည္းစား
အေၾကာင္းေဆြးေႏြးလုိေဆြးေႏြး ။ ကၠေၿႏၵရရ သြားသူသြား  ။စကားမ်ားသူကမ်ား ။တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ က်ီစားသူက က်ီ္စား  ။ထုိအပ်ိဳေတြမွာရုပ္ေခ်ာသူေခ်ာ၊
ရုပ္ဆုိးသူဆိုး ။မည္းမည္းလည္းရွိ ၊ျဖဴျဖဴလည္းပါ ။အက်ည္းတန္သူေတြက  မရွား  ။ သနားကမားေတြက လည္းအပံု ပင္ ။

ၾကြယ္၀သူမိန္းကေလးတို႕ ကား ရွက္ၾကလုိ႕ထင့္ ။ေရခပ္မသြား ၊ေရစည္ကုိငွား၍   သံုးၾက သတဲ့ ။တကယ့္မိန္းကေလးေတြ ။လူတကာ ေရခပ္သြားလွ်င္ သနပ္ခါး
ပိန္းက်ားရိုက္ ၊လူပ်ိဳကေလးေတြ အသြားအလာကို အိမ္ထဲမွေန၍ မ်ကိစိအရသာ ကုိခံၾကေလသည္ ။

ကာလသားလူပ်ိဳတစ္သင္းကမူကား ျမစ္ဆိပ္သို႕ဆင္းကာ အပ်ိုေတြ ေရခပ္ အလာကုိၾကည့္ၾက ။ျမိဳ႕ဆန္ၾကသူ ကုိ ဟ၀ါတုိ႕ က မာဖလာကုိစီးလုိစီး ၊ဘိုေက ကုိ သလုိသ
ကၠေၿႏၵရရ ေနလုိေန ၊အဲသည္ လုိဟန္ပါပါႏွင့္  စံရွာေနၾက၏  ။ျမိဳ႕ႏွင့္ မနီး ေတာမွာၾကီးရေသာ ကုိလူပ်ိဳတုိ႕ က မူကား ေတာသားပီပီ အကၤ် ီ နတၳိ ၊"ပလာတိပလာတာ"
မည္းက်ိက်ိ ကိုယ္ျပာျပာႏွင့္ အပ်ိုဳတကာ ေရဆိပ္ဆင္းလွ်င္  ပေလြျပင္းျပင္းမႈတ္သတက္ ။

မိန္းကေလးအပ်ိဳ ကညာတုိ႕ ကလည္း ကုိဟ၀ွာတုိ႕ ကုိ ျမင္ၾကလွ်င္  အသံေပးလုိေပး။ျပံံဳးသလုိျပံဳးသြား ။ ရွက္လုိ႕ ေျခလွမ္းမွားသူက မွား။ကစားသလုိ ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္
ေျပာသြားသူက ေျပာသြား ။ေပ်ာ့္စရာ ေပ်ာ္စရာ ၊ေပ်ာ္စရာၾကီးျဖစ္ေလသည္။

ျမစ္ဆိ ပ္သို႔ေရာက္ၾကလွ်င္ ေရကူးသူကူး ၊ေရခပ္သူခပ္ ၊ေပ်ာ္စရာပင္ ။သီခ်င္းဆုိသူဆုိ  ။ မ  သံေပးလုိက္ၾကသည္မွာလည္း  တေၾကာ္ေၾကာ္ ။ဖုိသံေပးလုိက္ၾကသည္မွာလည္း
အလြန္ေပ်ာ္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မ်ားစြာရင္းႏွီးက်ေပ၏ ။သူစိမ္းတစ္ေယာက္ အနားသို႕ေရာက္သြားလွ်င္ သီခ်င္းဆုိသူတုိ႕ က တိတ္ ။ မ  သံေပးသူ တုိ႕ ကလည္း ဆိတ္ ။
ကစားေနသူတုိ႕ က လည္းရပ္  ။ ရွက္တက္တက္ ရြံ႕တြံ႕တြ႔ံႏွင့္   မ်က္နာမ်ားကုိ အသာ ငံုေနၾကေလသည္ ။

ျမိဳ႕မွာလုိ ေမာ္ေတာ္ ကားစီးခ်င္ေသာ စိတ္လည္းမရွိ ။ဘီ ေအ ၊အမ္ေအ ေအာင္ခ်င္ေသာစိတ္တုိ႕လည္းမလာ ။ဆရာ ၊၀တ္လံု လုပ္ခ်င္ေသာ ၊စိတ္တုိ႕မွာလည္းေ၀း။ရုပ္ရွင္သို႕ေျပးခ်င္ေသာ
စိတ္တုိ႕မွလည္းကင္း ။မင္းကေတာ္ျဖစ္ဖုိ႕ ရာ စိတ္ကူးထဲပင္မ ထည့္ ။ဖုန္တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ လမ္းေပၚမွာ  လွည္းၾကမ္းၾကီးကုိ စီးရလွ်င္ ပင္ နတ္ျပည္က ေ၀ဇယႏ ၱာ ရထားကုိ စီးရ
သည္ ဟု ထင္  ။လွည္းဘီးမွ တအီအီ မည္ေနသည္ ကုိလည္း  ပဥၥသိခၤ နတ္သား၏  ေစာင္းသံ ဟု မွတ္ၾက ေလသည္ ။

စားရသမွ် ၊ၾကားရသမွ် ၊သြားရသမွ် တုိ႕ႏွင့္ပင္ ေက်နပ္ ရွာၾက ကုန္ ၏ ။ေလာကတြင္ ေက်နပ္လွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာ ။စိတ္ခ်မ္းသာလွ်င္ သုခၾကီးပင္ တည္း ။

 ( ၁၂၉၁- တေပါင္းလ )