အေမ့ ေျခရာယူနည္း (ခ်စ္စံ၀င္း)

 

အေမ့ေျခရာယူနည္းသည္ ေရွးအခါက စစ္ကိုင္းတိုင္းအတြင္း၌ရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာတုိ႕၏ ရိုးရာထံုးစံတစ္ရပ္ျဖစ္၏။ ထုိဓေလ့ ထံုးစံကုိ စာေပျဖင့္စတင္မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သူသည္ စာေရးဆရာ မင္းသူရိန္ျဖစ္ပါ၏ ။ ဆရာ မင္းသူရိန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လမ္းစဥ္သတင္းဂ်ာနယ္တြင္ အတူတကြ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါ၏ ။ သူက သတင္းေထာက္ၾကီးျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္က သတင္းေထာက္ငယ္ေလးျဖစ္ပါ၏ ။ ဆရာမင္းသူရိန္တြင္သူ႕အေမေျခရာတစ္စံုရွိသည္။သူသည္ အေမ့ေျခရာတစ္စံုကုိ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သိမ္းဆည္းထားျပီး အေမ့ေျခရာယူျခင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ဆရာက ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာျပပါ၏ ။

ဒီအေလ့အက်င့္က “ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စစ္ကုိင္းမွာ ရွိတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္လည္း အေမ့ေျခရာကုိယူထားတယ္။ယူတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အေမ့ဆီက အနိမ့္ဆံုး၊ေအာက္ဆံုးက ေျခမႈန္႕ကုိ ခံယူကုိးကြယ္တဲ့သေဘာပါပဲ ”ဟုဆိုသည္။မိသားစုတစ္စုတြင္ မိဘမ်ားအသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာပါက သားသမီးမ်ားသည္ မိခင္ႏွင့္ ဖခင္တုိ႕၏ေျခရာမ်ားကုိ အသီးသီးေတာင္းယူၾကသည္ ။သားသမီးတို႕က မိဘေျခရာကုိ ေတာင္းခံေသာအခါ မိဘတုိ႕က “ေၾသာ္…ငါ့သားသမီးတို႕ေတာင္ ေျခရာေတာင္းၾကပါေရာလား ဟုဆုိကာ ဇရာ၏သေဘာေတြးေတာ္ျပီး ၀မ္းနည္းစကားေျပာတက္ၾက၏ ။”

ထုိအခါ သားသမီးတို႕က အေမတို႕ အေဖတို႕ အသက္ၾကီးလုိ႕ ေျခရာေတာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕၊ကၽြန္မတုိ ခရီးထြက္တဲ့အခါ အေမနဲ႕အေဖကုိခြဲျပီး သြားၾကရေတာ့ သြားတဲ့ခရီးမွာ အေမတို႕ အေဖတို႕ ကုိ ေခၚမသြားႏိုင္ေတာင္အေမ့ ေျခရာ၊အေဖ့ ေျခရာေလး ယူသြားတဲ့အခါ အေမနဲ႕အတူ အေဖနဲ႕အတူ ခရီးသြားသလုိ အႏၱရယ္ကင္းေအာင္ ယူရတာပါ ဟုဆုိကာ ၀မ္းနည္းစကားကုိ ေခ်ဖ်က္ၾကရ၏။

ထုိအခါ အေဖႏွင့္ အေမက ကဲ ..ဟုတ္ပါတယ္ ၊အေမတုိ႕အေဖတုိ႕လည္း အသက္ၾကီးပါျပီ ၊သားတို႕ သမီးတို႕ေျခရာယူဖုိ႕ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ ဟု ခြင့္ျပဳေသာအခါ မိဘေျခရာခံယူပြဲက်င္းပရန္ ျပင္ဆင္ၾက၏ ။မိစံုဖစံုရွိသူမ်ားက အမိ၊အဖ ေျခရာႏွစ္စံုကုိယူ၍ အေမ သို႕မဟုတ္ အေဖကြယ္လြန္ဆံုးပါးသူတို႕ကမူ အေမ့ေျခရာ (သို႕) အေဖ့ေျခရာတစ္စံုကုိ သာ ယူၾကရ၏ ။

မိဘႏွစ္ပါးက ေျခရာယူခြင့္ မျပဳေသးပါက မိဘေျခရာယူပြဲကုိ မက်င္းပႏိုင္ပါ။ မိဘေျခရာခံယူပြဲကုိ မိဘႏွစ္ပါးက ခြင့္ျပဳမွသာ က်င္းပႏိုင္ပါ၏ ။ တစ္ခါတစ္ရံ သားသမီးတို႕က မိဘထံမွ ေျခရာေတာင္းခံျခင္းမျပဳသည့္တိုင္ မိဘမ်ားက အေမတုိ႕ အေဖတုိ႕  အေမ့ေျခရာ၊အေဖ့ေျခရာေပးေတာ့မည္ ။ေန႕ေကာင္းရက္သ ေရြးေပေတာ့ ဟု ေျပာဆုိလွ်င္လည္း အေမ့ ေျခရာခံယူပြဲကုိ ျပဳလုပ္က်င္းပရတက္၏ ။

အေမ့ေျခရာခံယူပြဲကုိ မိမိတုိ႕ ေနအိမ္တြင္ က်င္းပေလ့ရွိသလုိ မိမိတုိ႕ကုိးကြယ္သည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း က်င္းပတက္ၾကသည္ ။ထုိေန႕တြင္ အလႈအတန္းကုိ မိမိတုိ႕တက္ႏိုင္လွ်င္တက္နိုင္သလို လႈဒါန္း၍ က်င္းပၾက၏ ။ ပ့ုမွန္အတုိင္းကား အေမ့ေျခရာ ခံယူေရးကုိ ရည္စူး၍ နံနက္ပိုင္း ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ဆြမ္းပို႕ျခင္း မ်ားျပဳလုပ္ၾက၏ ။

အေမ့ေျခရာခံယူပြဲက်င္းပခ်ိန္တြင္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား ၊အသိမိတ္ေဆြမ်ား ၊အရပ္လူၾကီးသူမမ်ား အားလည္းဖိတ္ၾကား၍ လက္ဖက္ရည္ ၊မုန္႕ စသည္တို႕ျဖင့္ ဧည့္ခံတက္ၾက၏ ။ မိဘေျခရာေပးမည့္ေန႕တြင္ မိဘမ်ားကလည္း နံနက္ေစာေစာက ပင္ သီလေဆာက္တည္ၾကသည္ ။ထုိ႕ေနာက္ ေရမိုးခ်ိဳး ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ားကုိ ၀တ္ကာ အခ်ိဳ႕လည္း သနပ္ခါးလိမ္း၊ပန္းပန္လွ်က္ အေမႏွင့္ အေဖကုိ ပြဲေန ပြဲထုိင္သြားေတာ့မည့္ အတုိင္း ျပင္ဆင္ေပးၾကသည္ ။

အေမ့ေျခရာခံယူပြဲတြင္ သားသမီးတို႕က မိမိတုိ႕ တက္စြမ္းသမွ် ေငြေၾကး၊ေဆး၀ါး အ၀တ္အထည္၊အစားအေသာက္၊ အုန္းပြဲ ၊ငွက္ေပ်ာပြဲမ်ားကုိတည္ကာ အေမ့အား ကန္ေတာ့ၾက၏ ။အေမက သားသမီးမ်ား အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ရန္ ဆုေပးသည္။အေမ့ေျခရာ ခံယူသည့္ေန႕သည္ မဂၤလာရွိေသာေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္၏။ထုိပြဲသည္ မိသားစုအတြင္း တစ္သက္တစ္ခါျပဳလုပ္ေသာပြဲျဖစ္၍ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ား ညီညီညြတ္ညြတ္ျပဳလုပ္ရေသာပြဲျဖစ္သည္ ။

အေမ့ေျခရာခံယူပြဲတြင္ မိဘႏွစ္ပါးအား ျမင့္ျမတ္ရာတြင္ ထုိင္ေစ၍ သားသမီးတို႕က  လက္အုပ္ခ်ီမိုးကာ အေမႏွင့္ အေဖခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႕သည္ အေမႏွင့္အေဖအားရိုေသစြာကန္ေတာ့ပါသည္ ။အေမႏွင့္အေဖတို႕က မိဘ ေမတၱာ ဓာတ္ပါ၀င္ေသာ ေျခရာအစံုကုိ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႕ အသက္ထက္ဆံုးဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ရန္ ေျခရာေပးပါ အေမခင္ဗ်ား ။အေဖ့ေျခရာကုိ ကုိးကြယ္ရန္ေျခရာေပးပါ ခင္ဗ်ား ဟု ေတာင္းခံရ၏။

ထုိအခါ မိဘမ်ားက သားသမီးတို႕အား မိဘမ်ားသည္ ဤသား ၊ဤသမီးတို႕အား မည္သို႕ ျပဳစုလာခဲ့သည္။ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး၊ပခံုးလက္ႏမွစ္သစ္မွ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ပံုမ်ားကုိေျပာျပရင္း ဆံုးမစကားမ်ားကုိလည္း ဆုိၾကသည္။ ေလာကအေၾကာင္း ၊ဓမၼအေၾကာင္း ဆံုးမ စကားမ်ားအျပင္ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ ဘ၀ခရီးလမ္းအတြက္ သတိေပးစကားမ်ားကုိလည္းေျပာဆုိကာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ားရွိပါက သားသမီးမ်ားခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာရွိၾကရန္ အဆံုးအမျပဳၾက၏ ။

ထုိ႕ေနာက္သားသမီးတို႕က မိဘႏွစ္ပါးး၏ ေျခေထာက္မ်ားကုိ ဇလံုအင္တံု၊ယြန္းဗန္းမ်ားခံကာ သန္႕စင္ေအာင္ ကုိယ္တိုင္ပြတ္တိုက္၍ ေရေဆးေပးၾကသည္ ။ ေျခေထာက္ကုိ ေရေဆးျပီးေနာက္  စင္ၾကယ္ေသာ အ၀တ္ျဖင့္ ေျခေထာက္အစံုကုိေျခာက္ေအာင္ ပြတ္တိုက္ေပး၏ ။ထုိ႕ေနာက္ ၾကိဳတင္၍ ကိယ္တုိင္ေထာင္းထားေသာ(သို႕) ေစ်းမွ ၀ယ္လာေသာ သန္႕ွရင္းသည့္ နႏြင္းကုိ ပန္းကန္ထဲတြင္ ထည့္၍ မပ်စ္မက်ဲ အရည္ေဖာ္ရသည္။ေဖ်ာ္ထားေသာ နႏြင္းရည္ မပ်စ္မက်ဲ ကုိ သားသမီးတို႕ကလက္ျဖင့္ယူ၍ အေမ့ေျခဖ၀ါး၊ အေဖ့ေျခဖ၀ါးကုိ သုတ္လိမ္းေပးသည္ ။ နႏြင္းမေျခာက္မီ သစ္သားျပား (သို႕) စကၠဴကတ္ထူတစ္ခုခုေပၚတြင္ ပိတ္ျဖဴတစ္စကုိခင္းသည္။မိဘတို႕က ယင္းပိတ္ျဖဴေပၚတြင္ အေမ့ေျခရာ ၊အေဖ့ေျခရာ တင္လာ၏ ။

ထုိေျခရာကုိ သားသမီးတို႕က အသက္ထက္ဆံုး သိမ္းဆည္းထားၾက၏ ။ကာလၾကာရွည္ပါက နႏြင္းမ်ား အေရာင္မွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတက္၍ အေမ့ေျခရာကုိ ခဲေၾကာင္းေလးျဖင့္လုိက္၍ ခဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ ေရႊခ်ည္ထုိးျခင္း ၊အပ္ခ်ည္အျဖဴျဖင့္ သီထားျခင္းျဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ မေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ သားသမီးတို႕ အျမဲကုိးကြယ္ႏိုင္သည့္ မိဘတုိ႕၏ ေျခရာကုိ ရရွိၾကပါ၏ ။ အေမ့ေျခရာကုိ မွန္ေဘာင္သြင္း၍ ကုိးကြယ္မႈ႕ျပဳသလုိအခ်ိဳ႕ကလည္း ေသတၱာတြင္ထည့္၍ သိမ္းဆည္းကာ ခရီးသြားပါက ယူေဆာင္သြားၾက၏ ။

ျမန္မာတုိ႕သည္အေမ၏ထဘီစ၊အကၤ်ီ ၊အဘုိးအဘြားတို႕၏ အံသြားစည္တို႕ကုိ ေဆာင္တက္ေသာ အက်င္ရွိ၏ ။အေမ့ေျခရာ ယျခင္းသည္လည္း ထုိကဲ့သို႕ပင္ျဖစ္ပါ၏ ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ျမတ္စြာဘုရား၏ေျခေတာ္ရာကုိ ကုိးကြယ္မႈ႕ျပဳၾကေလရာ ဘုရားႏွင့္ တစ္ဂိုဏ္းတည္းျဖစ္ေသာ မိဘတုိ႕၏ေျခရာကုိလည္းအလားတူ ကိုးကြယ္မႈ႕ျပဳျခင္းျဖစ္ပါ၏ ။

အေမ့ေျခရာ ၊အေဖ့ေျခရာ ကုိ ယူရာတြင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ႕အျပင္ အေမ့ေျခရာကုိမီေအာင္၊အေဖ့ေျခရာကုိမီေအာင္ မိမိတုိ႕ဘ၀ကုိလည္းတည္ေဆာက္ၾကဟု အဓိဌာန္ျပဳျခင္းလည္းျဖစ္ပါ၏။တစ္ဖန္ အေမ့ေျခရာ အေဖ့ေျခရာကုိေဆာင္ထားျခင္းျဖင့္ အေမႏွင့္အေဖသည္ မိမိႏွင့္အတူ ရွိေနသည္ဟု မွတ္ယူကာ မိဘမ်ား၏ ဆ့ုးမစကားမ်ား ၊သတိေပးစကားမ်ားကုိ ျပန္လည္မွတ္မိေနျခင္းျဖင့္ မေကာင္းမႈ႕မ်ားကုိ မျပဳလုပ္မိက အေဖ့သား ၊အေမ့သမီး ပီသစြာ လူ႕ေလာကအလယ္တြင္ အသက္ထက္ဆံုး ေနထုိင္သြားႏိုင္ေရးအတြက္လည္း သတိေပး အေဆာင္တစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။

အေမ့ေျခရာခံယူျခင္းသည္ ကမာၻတြင္ပင္မရွိဘဲ ျမန္မာတို႕၏ ဘုရား ၊တရား သံဃာ၊မိဘ ၊ဆရာ စသည့္ အနေႏာၱ ၊အနႏ ၱငါးပါးကုိ ကုိးကြယ္သည့္ ဓေလ့စရိုက္မွ ေပါက္ဖြားလာျခင္းျဖစ္ပါ၏ ။ ထုိဓေလ့စရိုက္ကုိ ဆရာမင္းသူရိန္ကအစပ်ိုး၍ ကၽြန္ေတာ္က စာအုပ္တစ္အုပ္အျဖစ္ေရးသားခဲ့ျပီး  အေမ့ေျခရာ ဟူေသာ ရုပ္ရွင္ကုိ ရိုက္ကူးရာမွ ထုိဓေလ့ထံုးစံသည္ ပိုမုိ ခုိင္မာေသာ အလ့အက်င့္ တစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏ ။

အေမ့ေျခရာကုိေတာင္းခံေသာ သားသမီးတုိ႕သည္ အနည္းဆံုး ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါးမွ ကင္းေ၀း၍ စိတ္ခ်မ္းသာ ကုိယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ အႏ ၱရယ္ကင္းေသာ အျဖစ္ကုိ ရရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း ။     ။

                                                                                                                    ခ်စ္စံ၀င္း

လူငယ္မ်ားတြင္ရွိသင့္ေသာဂုဏ္ရည္မ်ား(ဦးသန္းထြတ္၊ပါေမာကၡ(ျငိမ္း) ပညာေရးတကၠသိုလ္

 

                                            လူငယ္မ်ားလုိက္နာဖြယ္ဂုဏ္ရည္မ်ား

1. ေသခ်ာတိက်ျခင္း   (Accuracy)
2. လုိက္ေလ်ာညီေထြက်င့္ျခင္း  (Adaptability)
3. စြန္႕စားစိတ္ရွိျခင္း  (Adventure)
4. ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ျခင္း  (Agreeableness)
5. တိုးတက္ခ်င္စိတ္ရွိျခင္း  (Ami-bition)
6. အေကာင္းအျမတ္ကုိသိျမင္ျခင္း (Appreciation of the Beautiful)
7. သတိရွိျခင္း (Caution)
8. ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ျခင္း (Cheerfulness)
9. သန္႕ျပန္႕စင္ၾကယ္ျခင္း ( Cleanliness)
10. စြဲျမဲစူးစိုက္ျခင္း  (Concentration)
11. ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္း ( Contentment)
12. ပူးေပါငး္ေဆာင္ရြက္ျခင္း (Cooperation)
13. ရဲရင့္သတၱိရွိျခင္း  (Courage)
14. ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ျခင္း ( Courtesy)
15. သိခ်င္တက္ခ်င္စိတ္ရွိျခင္း (Curiosity)
16. စိတ္ဆံုးျဖတ္ျခင္း (Decision)
17. ၀တၱရားေက်ျခင္း  (Duty)
18. ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း (Effort)
19. ယံုၾကည္မႈ႕ရွိျခင္း (Faith)
20. မိတ္ဖြဲ႕စိတ္ရွိျခင္း (Friendliness)
21. ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲျခင္း (Generosity)
22. ေက်းဇူးသိျခင္း (Gratitude )
23. ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း (Happiness)
24. ကူညီရိုင္းပင္းျခင္း (Helpfulness)
25. ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း (Accuracy )
26. ႏွိမ့္ခ်စိတ္ရွိျခင္း (Humility)
27. ရယ္ရႊင္မႈ႕နားလည္ျခင္း (Hu-mour)
28. ညဏ္ကြန္႕ျမဴးျခင္း ( Imagination)
29. လံု႕လ၀ီရိယၾကီးျခင္း  ( Industry )
30. တရားမွ်တျခင္း  (Justice)
31. သနားၾကင္နာျခင္း  (Kindness)
32. ေခါင္းေဆာင္ျခင္း  (Leadership)
33. ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း  (Love)
34. သစၥာေစာင့္ထိန္းျခင္း  (Loyality)
35. ဆံုးမနာယူျခင္း  (Obedience)
36. စနစ္စည္းကမ္းရွိျခင္း (Orderliness)
37. သည္းညည္းခံျခင္း  (Patience)
38. ဇြဲေကာင္းျခင္း  ( Perseverance )
39. အခ်ိန္မွန္ျခင္း (Punctuality)
40. ၾကံရည္ဖန္ရည္ရွိျခင္း  (Resourcefulness)
41. ကုိယ္ထူကုိယ္ထလုပ္ျခင္း  (Self-reliance)
42. ျမဲျမံခုိင္ခံ့ေသာစိတ္ရွိျခင္း  ( Steadfastness)
43. ေကာင္းဆိုးပိုင္းျခားသိျခင္း (Tact)
44. ျခိဳးျခံေခၽြတာျခင္း  (Thrift)
45. ခြင့္လႊတ္ျခင္း  (Tolerance)
46. ပညာရွိျခင္း  (Wisdom)

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဂုဏ္ရည္မ်ားက်င့္၀တ္မ်ားႏွင့္ျပည့္စံုျပီးလူမြန္လူေကာင္းလူေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေအာင္ လုိက္နာက်င့္သံုး ႏိုင္ၾကပါေစ ။     ။

                                                                     ဦးသန္းထြတ္ ၊ပါေမာကၡ(ျငိမ္း)၊ပညာေရးတကၠသိုလ္