တုိ႕ရြာ တုိ႕ ေျမ၊တုိ႕ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ ၊တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ိဳး ၊ တညိွႈးညိႈးႏွင့္
ပုထုိးျမင့္ေမာင္း ၊ ေက်ာင္းၾကိဳ ေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလွ်က္
မစားေလရ ၊ ၀မ္းမ၀၍
ဆြမ္းမွ် မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ ၊ အုိျမန္မာတုိ႕
တုိ႕ရြာတုိ႕ ေျမ ၊ တုိ႕ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္ ၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳျပား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ၊ ကာလၾကလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ ၊ မစားရ၍
ေတာကျပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ ျမန္မာ ၊ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင ့္၊ မေလ်ာ့လံု႕လ
သူကစ၍ ၊ ငါကအားလံုး
လက္ရံုးျမားေျမာင္ ၊ ညဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ ၊ ေဆာင္ၾကေလေတာ့
ဤေျမ ဤရြာ ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ
ဤယာစပါး ၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္ ၊ ပြန္ေလာ့ လုပ္ငန္း
ညဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တ၀မ္္းတစိတ္ ညီေစသတည္း ။ ။
အတြဲ(၃)၊အမွတ္(၁၁) ၁၉၃၅ၾသဂုတ္လ၊ၾကီးပြားေရးမဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment