“ ၾကိဳးစားက ဘုရားျဖစ္ႏိုင္၏ ” အဘယ္ေၾကာင့္ စာဖတ္ရမည္နည္း ( ပီမုိးနင္း )

လူမွာအစာႏွစ္မ်ိိဴးရွိ၏ ။ စိတ္၏အစာ ၊ကုိယ္၏အစာေပတည္း ။ကုိယ္ခႏၶာမွာ အသက္ႏွင့္ အားအတြက္ အစာအဟာရသည္ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္သလုိ စိတ္မွာလည္း အစာ အာဟာရ လိုေလရာ  စိတ္အာဟာရ ကင္းမဲ့ေခ်က လူမ်ိဳးတုိ႕၏ တုိးတက္ေရးေျပးပြဲမွာ  စိတ္ညဏ္အင္အား ကင္းမဲ့  သျဖင့္ ေနာက္က်န္၍ေနမည္သာတည္း ။ ကုိယ္၏ အစာကုိ မစားဘဲ အငတ္ခံေနလွ်င္ ကုိယ္ခႏၶာ ေသေၾက ပ်က္စီးရသလုိ  စိတ္၏အစာကုိ မ မွီဝဲဘဲ အငတ္ခံေခ်က စိတ္၏ညဏ္အရာ၌ အေသေကာင္ပမာ အသက္ကင္းမဲ့လွ်က္ က်က္သေရ မရွိေသာ အေလာင္းေကာင္ အသုဘ ႏွင့္ တူေပလိမ့္ မည္ ။ ၎စိတ္၏အစာမွာ အစာျဖစ္ဖုိ႕ အကၡရာတစ္လံုးသာ လုိေလရာ ထုိအကၡရာ   အ  တစ္လံုးေရွ႕မွာကပ္ေခ်က ဗီတာမင္ အာဟာရ ကုိေပးေသာ  ထူးခၽႊန္ေသာအစာပင္ျဖစ္ေလသည္ ။

မ်ားစြာေသာသူတုိ႕ သည္ စာကုိ အပ်င္းေျပေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ အေပ်ာ္ေသာ္လည္းေကာင္းဖတ္ၾက ၏။ သတင္းစာ ၊မဂၢဇင္းဖတ္သူတုိ႕ မွာလည္း အားလပ္ေသာအခ်ိန္ ကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ေစရန္ကာမွ်  သေဘာထားကာ ဖတ္ၾကေလသည္ ။

စာဖတ္ျခင္းကုိေရွးဦးစြာ စာေပ လုိက္စားသူတို႕ က အစျပဳၾက၏ ။ အလုပ္ အကုိင္သမားမ်ားက အစျပဳသည္ မဟုတ္ေပ ။ လြန္ခဲ့ ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ မတုိင္မီ အခါ၌  စီးပြားေရး အၾကံ အစည္ အလုပ္ အကိုင္ အေရာင္းအဝယ္မ်ားနွင့္ ပတ္သက္ေသာစာအုပ္မ်ားမေပၚမရွိခဲ့ၾကေခ်။ အလုပ္ အကုိင္ ၊အေရာင္းအဝယ္ ႏွင့္ စာအုပ္မ်ားမွာ ထုိအခါသမယ၌ ဆက္ဆံ ျခင္းမရွိခဲ့ေပ ။ ယခုေခတ္အခါ၌  တံငါလူမ်ိဳးမ်ား၏ အလုပ္မွာ စာႏွင့္ မသက္ ဆုိင္သကဲ့သို႕ ထုိအခါ၌ လုပ္ ကုိင္ ၾကံစည္ ေရးမွာ စာ ႏွင့္ မသက္ ဆုိင္ခဲ့ေပ ။ ထုိအခါသမယ၌ စာကုိ ယဥ္ေက်းလိမၼာျခင္းအတြက္ အတြက္ သာဖတ္ၾက၏ ။ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ဖုိ႕ ရန္ အတြက္ ဖတ္ေလ့ မရွိၾက ေပ ။

ယခုေခတ္အခါမွာပင္  ၾကံေရးစည္ေရး ေရာင္းေရးဝယ္ေရးနွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကုိ ဖတ္ရႈ႕သူနည္းပါးေလသည္ ။ အမ်ားအားျဖင့္ အပ်င္းေျပ ဗဟုသုတ ကုိ ရဖုိ႕ အတြက္သာ သေဘာထား၍ ဖတ္ၾကေလသည္ ။ ဗဟုသုတ သည္ ပရိတ္သတ္ အလယ္၌ စကားေျပာရန္မွ် ထက္  ပို မုိ အသံုးမဝင္ေခ်က  ထုိဗဟုသုတ သည္ အဘယ္မွာ အက်ိဴးရွိပါ မည္ နည္း ။

ထုိ နည္းလမ္းသည္ လြန္စြာမွားေလသည္ ။ ယခုအခါ မင္အိုးကေလာင္တံသည္ အလုပ္တုိက္မွာအေရးၾကီးသလုိ စာဖတ္ျခင္းသည္ စီးပြားရွာၾကံ လုပ္ကုိင္ေရးအတြက္  အေရးၾကီးေလသည္ ။

စာအုပ္ တစ္အုပ္ ကိုျဖစ္ေစ ၊ သတင္းတစ္ ခုကိုျဖစ္ေစ ဖတ္သည့္ အခါ ရလာေသာ အသိတစ္စံု တစ္ရာကုိ ငါ အဘယ္ နည္းျဖင့္ အသံုးျပဳ ရ ပါ မည္ လဲ ။ထုိအသိ သည္ အဘယ္ပံု အက်ိဳးရွိ ႏိုင္ပါမည္ နည္္းဟူ၍ စဥ္းစားအပ္ေလသည္ ။

အတက္ပညာ အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္သူမွန္က စာကုိ ဖတ္ရာ၌္  မိမိ ၏ အ လုပ္ အကုိင္ အၾကံ အစည္ အတြက္ အသံုးက်မည့္ အခ်က္ တစ္ခုခုကုိ ထုိစာ၌ ေတြ႕ရ တက္ေလ၏ ။ သို႕ ေတြ႕ရသည့္ အခါ မွတ္သား၍ အခ်က္က်စြာ အေရးေပၚလွ်င္ ထုိ အခ်က္ ကုိ အသံုးျပဳ တက္ဖုိ႕ လုိေလသည္ ။

ယခုေခတ္သည္ အေျပာင္းအလဲ ႏွင့္ တုိးတက္ျခင္း အရာ၌  လြန္စြာ လွ်င္ ျမန္ေလရာ မည္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ အသက္ေမြးသည္ ျဖစ္ေစ ၊မိမိ၏ နည္းလမ္းအ လုပ္ႏွင့္  ဆုိင္ေသာ စာ အုပ္ မ်ား ၊မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္မ်ားကုိ အျမဲ ဖတ္ႏိုင္မွ ေခတ္ ကုိမွီ ႏိုင္ေလရာ သို႕ ဖတ္ျခင္းမွာလည္း စာတစ္အုပ္တစ္ေလမွ် ဖတ္ရံု ႏွင့္ မျပီး ။ ေနာက္ဆံုးေပၚသမွ်  အသစ္ ဆန္းထြင္ သမွ် စာအုပ္ကုိ ဖတ္ႏိုင္မွ ေခတ္မွီ လွ်က္ ေခါင္ေးဆာင္၍ နည္းသစ္ လမ္းသစ္ အၾကံ သစ္ မ်ားကုိ ထြင္ ႏိုင္ ဖုိ႕  ရွိေလမည္ ။သို႕ မဟုတ္ေခ်က အခ်က္ေကာင္းအခြင့္ေကာင္းမ်ားကုိ အျခားသူမ်ားက အသံုးျပဳျပီး မိမိ မွာ ေနာက္ေ ယာင္ ေနာက္ ပါ သာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕မွာ အဂၤလိပ္စာ တက္သူတုိ႕ သည္ ျမန္မာဘာသာသို႕ ျပန္ဆုိေသာက်မ္းမ်ားကုိ မဖတ္လုိၾကေပ ။ ၎တုိ႕ မဖတ္ဘူးေသာ အဂၤလိပ္က်မ္းအခ်ိဳ႕ကုိ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆုိထားေသာ  က်မ္းျဖစ္ေခ်က  အဂၤလိပ္စာ မဟုတ္သျဖင့္ မဖတ္ဘဲ ေန လွ်င္ အသိေနာက္က် ဖို႕သာရွိေလသည္။ ထုိ႕ ျပင္ မိမိဘာသာစကားကုိ ရႈတ္ခ်သျဖင့္  မိ်ဳးခ်စ္စိတ္ကင္းမဲ့ ရာသို႕ေရာက္ေလသည္ ။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ အေနာက္တုိင္း  အဂၤလိပ္ ၊ဂ်ာမန္  စသည့္ ဘာသာမ်ားမွ ျပန္ဆုိ ထားေသာ က်မ္းမ်ားကုိ  ဖတ္ၾကသျဖင့္ ယခုအခါ ဥေရာပ တုိင္းသားတုိ႕၏ အဆင့္ အတန္းကုိမွီ လွ်က္ ဥေရာပ တုိင္းသားမ်ားကုိ ပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဌာန မ်ား၌ လႊမ္းမုိးစ ျပဳ ၾကသည္ကုိ သိရေလသည္ ။ ဂုဏ္သေရရွိ  အမ္ (မ္) ေအ ေအာင္ သူ ဟိႏၵဴ ဘန္ဂါလီ လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ သည္ ဘန္ဂါလီ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကုိ ဖတ္၍ေနရာ စာေရးသူက ခင္ဗ်ား ဘန္ဂါ လီ မဂၢဇင္းမ်ားကုိလည္း  အဖတ္သားကုိးဟုေျပာဖူးရာ ၎လူက  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘာသာစကားကုိ  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မွ မဖတ္ရင္ အဘယ္သူဖတ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘာသာစကားဟာ  အင္မတန္ အဖုိးတန္ တယ္ ဟု ျပန္၍ေျပာေလသည္ ။

ျမန္မာလူမ်ိဳး အဂၤလိပ္စာတက္မ်ားကုိ ထုိ ဘန္ဂါလီ လူမ်ိဳးကဲ့ သို႕မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေကာင္းအမွန္ရွိသူ  ၊ျမန္မာလူမ်ိဳးုျဖစ္ရ ျခင္း အတြက္ မရွက္မေၾကာက္သူ ၊ျမန္မာ စာကုိ ေကာင္းသည္ ဟု မွတ္ ထင္ လုိက္စားဖုိ႕ အဘယ္မွ်ေလာက္မ်ားရွိပါသနည္း။အခ်ိဳ႕က  ျမန္မာျဖစ္လွ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာလုိေကာင္းေကာင္းမေျပာ

တက္လုိပါ ဟူေသာစကားကုိေျပာၾက။ျမန္မာျဖစ္လွ်က္ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၍  ျမန္မာျပည္မွာေနသူ ျဖစ္ပါ လွ်က္ ႏိုင္ ငံျခားမွာ ေလးငါးဆယ္ ႏွစ္ေနရံုမွ်ႏွင့္ ျမန္မာစကားကုိ ႏိုင္ငံ ျခားဘာသာစကားေလာက္ မတက္ ျခင္းသည္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကင္းမဲ့သူ၊မိမိဘာသာစကားကို ရႈတ္ခ်သူ ၊ျမန္မာဘာသာကုိ မေလးစားေလာက္ေသာ ဘာသာ၊ မေလးစားေလာက္ေသာစကားမ်ိဳးဟု သေဘာထားသူ  ။ ျမန္မာစာအုပ္ကုိ ကို္င္ရ မွာ   ရွက္သူ ။ လြန္စြာ ရွက္ေၾကာက္သူ ျဖစ္သည္ဟူ၍ သာ ဒိ႒ ယံုၾကည္ဖုိ႕ ရွိေလရာ ထုိကဲ့သို႕ ေသာ ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕  ကုိ  ႏိုင္ငံေရးေလာက ၌ ပင္ ေတြ႕ရွိေလရာ ထုိေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး၏ စိတ္ကုိ အဘယ္ ပံု ထူးျမတ္ကုိးစားေလာက္သည္ ဟု ေျပာႏိုင္ပါ မည္ နည္း ။ ခ်စ္လွ်င္  ေလးစားရမည္ ။ စာသည္ လူမ်ိဳး ပုိင္ ပစၥည္းဟူသမွ်တြင္ အျမတ္ ဆံုး ျဖစ္၏ ။ သို႕ ပါလွ်က္ ထုိ အျမတ္ဆံုးေသာ ပစၥည္းကုိ အဖုိးမတန္ဟု သေဘာထားကာ  မဖတ္ဘဲ ေနၾကလွ်င္ အမ်ိဳးသားကုိ ရႈတ္ခ်ရာသို႕ေရာက္ေလရာ  ထုိကဲ့သို႕ ရႈတ္ခ်သူတို႕အား  အဘယ္နည္းျဖင့္ လြတ္ လပ္ေရးအတြက္ ကုိးစား ယံုၾကည္ေလာက္ပါ မည္နည္း ။

စီးပြားရွာသူတုိ႕ မွာ စာကုိ ဖတ္မွ   စိတ္ကူးညဏ္  အသစ္ကုိရႏိုင္၏ ။  သတင္းစာဖတ္ရာ၌လည္း သတင္းတစ္ခုခုမွ စိတ္ကူးညဏ္ တစ္ခုခုကိုရႏိုင္ေလရာ  ထိုစိတ္ကူးညဏ္ျဖင့္ ၾကီးပြား ခံစားရမည့္ အက်ိဳးစီးပြားမွာမ၏အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္ႏိုင္ေလသည္ ။

ဟင္နရီ ဖုိဒ့္သည္  ျမင္းမပါေသာ ရထားမ်ား အေၾကာင္းကုိ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္၌  ဖတ္မိသျဖင့္ စိတ္ကူးရျပီး  ဖုိဒ့္ ေမာ္ေတာ္ အလုပ္ၾကီးကုိ တည္ေထာင္ ခဲ့ေလသည္။ ထုိနည္းျဖင့္ စာဖတ္ရင္း စိတ္ကူးညဏ္ အသစ္အဆန္းရၾကရာ ၾကီးပြားသူတုိ႕သည္ အေရ အတြက္ အားျဖင့္ မ်ားစြာ ရွိေလသတည္း ။

သို႕ ျဖစ္ေလရာ  စာဖတ္ျခင္း၌ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ထားၾက ရမည္။ ထုိ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာဤစာ၌ ပါေသာ  ဤ အခ်က္ကုိ  ငါ ဘယ္ပံု အက်ိဳးရွိေအာင္  သံုးရပါ မည္ နည္း ။ ငါ၏ အလုပ္ အတြက္ ဟိုအခ်က္ေလးကုိ သံုးတိုင္း  အဘယ္မၽွ အက်ိဳးရွိ မည္ စသည္ျဖင့္  ဆင္ျခင္ကာ သတိထား၍ ဖတ္အပ္ေလသည္ ။

အဘိဓမၼာ ၊သၿဂၤိဳလ္ကုိ ဖတ္လွ်င္  တရားအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္သိေပလိမ့္ မည္။ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဆိုင္ရာ အတက္ က်မ္းကုိ ဖတ္လွ်င္ကား  သူေဌးျဖစ္နိုင္၏ ။ ငါတက္ျပီ ။ ငါ သိျပီ ။ဖတ္ရန္ မလုိဟုေတြးေတာေသာ မိမိကုိယ္ကုိ အထင္ၾကီးေနေသာ ရူးရူးေပါေပါ  လူတစ္မ်ိဳး ရွိ၏ ။ထုိ လူမ်ိဴး၏ စိတ္၌ ထို အထင္ ေပၚေပါက္တိုင္း  ငါရူး လုိ႕ ပဲ ဟုစိတ္ခ်လက္ခ် ယံုၾကည္ၾကရမည္ ။အေၾကာင္းမူကား ေလာက၌ သိစရာ ၊တက္စရာ ၊မွတ္စရာ ဟူသည္  အဆံုးမရွ္ိေအာင္မ်ားစြာရွိၾကေလရာ ၎အထင္မ်ိဳးရွိသူသည္  မိမိကုိယ္ကို္ ဘုရားႏွင့္ ႏိႈင္းသူ  ဘုရားကုိ ဂုဏ္ျပိ္ဳင္ေသာ ပုိးစုန္းၾကဴးျဖစ္ေလရာ အမုိက္ အေမွာင္ ေကာင္ျဖစ္ေသာ  လင္းႏို႕ ၏ ဝမ္းတြင္းသို႕ေရာက္ကာ  အမိုက္မွ အမိႈက္အေလွးျဖစ္ကာ လင္းႏို႕ေခ်း အျဖစ္သို႕ ေရာက္ဖုိ႕သာ ရွိ ေပသတည္း ။

                                                                           တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း ၊ နံပါတ္ (၄ ) ၊ႏိုဝင္ဘာ ၊၁၉၃၃

Blogged with the Flock Browser