ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က 'မေသခင္သုတၱန္' လို႔ အမည္ရတဲ့ ' "ပုရာေဘဒသုတၱန္" မွာ မေသခင္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ ဘဝ အရည္အေသြး ေတြကုိ တစ္စုတေဝးတည္း ေဟာၾကား ထားပါတယ္ ။
ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူသားတိုင္းနဲ႔ ျမင့္ျမတ္လိုတဲ့ လူသားတိုင္း မျဖည့္ မျဖစ္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ စိတ္ဓာတ္ ္အရည္အေသြး ဘဝအရည္အေသြးေတြျဖစ္လို႔ အက်ဥ္းဆံုးခ်ဴပ္ၿပီး ေျပာျပ ခ်င္ပါတယ္ ။
မေသခင္မွာ တဏွာကင္းေအာင္ႀကိဳးစားရပါမယ္ ။ လံုးဝ မကင္းေတာင္ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းရပါမယ္ ။ အစြန္း ထြက္ တဲ့ တဏွာ မ်ဳိး ၊ လြန္ကဲ ေဖာ္ျပန္တဲ့ တဏွာမ်ဳိး လံုးဝ မ ျဖစ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ရပါမယ္ ။
ၿပီးဆံုးခဲ့တဲ့ အတိတ္အေၾကာင္း ၊ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အနာ ဂတ္ အေၾကာင္း ေတြကုိ မလိုအပ္ပဲ ေတြးေတာေနၿပီး စိတ္ ပင္ပန္း မေနသင့္ပါဘူး ။ မေသခင္ ကိုယ္တကယ္ ပိုင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ တစ္ခဏ ေလးမွာပဲ စိတ္ကိုတည့္တည့္ခ်ထားၿပီး လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာကုိ အေကာ္းအဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္ ။
မေသခင္မွာ ကုိယ့္စိတ္ကိုယ္ ေဒါသမီး မေလာင္ၿမိဳက္ ္ေအာင္ တိမ္းေ႐ွာင္ႏိုင္ရပါမယ္ ။ ထစ္ခနဲရွ္ိ ေဒါသထြက္ တာမ်ဳိး ၊ ကုိယ္မေက်နပ္တဲ့ လူကို ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ ကလဲ့စားေခ် ဖို႔ ႀကိဳးစားတာမ်ဳိး မလုပ္ သင့္ ပါဘူး။ သူလည္း တစ္ေန႔ ေသ ၊ ကိုယ္လည္း တစ္ေန႔ေသမယ့္ ကိစၥ ၊ ဘာလို႔ ေဒါသ ထြက္ေနဦးမွာလဲ ။
ေနရာတစ္ကာမွာ စိတ္ ပူပန္တက္တဲ့ သူလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး ။ တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘဝေလးကို စိတ္ပူ ေလာင္မႈ႕ေတြနဲ႔ ဘာလို႔အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္မွာလဲ ။ စိတ္ေအးေအး ၊ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ အရာရာကို ေယာနိ ေသာမနသိကာရ ထားတက္ဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္ ။
ရွိတဲ့ဂုဏ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မ႐ွိတဲ့ဂုဏ္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ႂကြားတက္ဝါတက္ ၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္တက္တာမ်ဳိးလည္း ေ႐ွာင္ ၾကဥ္ရပါမယ္ ။ ကိုယ္လုပ္တာ ၊ ကိုယ္ပိုင္တာ လူတစ္ကာ လွည့္ႂကြားေနရတဲ့ အရသာက ေသရင္ ကိုယ့္ အတြက္ ဘာမ်ားအက်ဳိးျပဳႏိုင္မွာမို႔လဲ ။
လုပ္သင့္တာ မလုပ္ခဲ့မိေလျခင္း ၊မလုပ္သင့္တာ လုပ္ခဲ့မိေလျခင္းလို႔ ေနာင္တရ စိတ္ပူပန္ေနတာမ်ဳိး လည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး ။ အသိမွန္ ၊သတိမွန္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လုပ္သင့္တာလုပ္ ၊မလုပ္သင့္တာ မလုပ္ဘဲေနရင္ မေသခင္ ကိုယ့္ဘဝဟာ ေက်နပ္စရာေကာင္းေနပါၿပီ ။
ႏႈတ္ေစာင့္စည္းသူ၊ စကားကို ညဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ေျပာသူလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အပိုစကားေတြ ၊ အက်ဳိးမဲ့ စကား ေတြကို စိတ္ထင္တိုင္းေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ကိုယ့္ပါးစပ္လည္း က်က္သေရ႐ွိမလာႏိုင္သလို မေသ ခင္ ကုိယ့္ဘဝလည္း က်က္သေရ႐ွိမလာႏိုင္ပါဘူး ။
မေသခင္ကာလေလးက တိုတိုေလးမို႔ စိတ္ပ်႕ံလြင့္ေတြးေတာၿပီးလည္း အခ်ိန္မျဖဳန္းသင့္ပါဘူး။ ကုန္သြား တဲ့အခ်ိန္က ျပန္မရႏိုင္တဲ့အတြက္ လက္ထဲ ေရာက္လာသမွ် အခ်ိန္တိုင္းကို စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ႕အျပည့္နဲ႔ အက်ဳိးရွိ႐ွိ အသံုးခ်တက္ရပါမယ္ ။
ကိုယ့္ရဲ႕လက္ရွိဘဝကိုမေက်နပ္ဘဲ မေရ႐ာမေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ဘဝကို ပံုေဖာ္တပ္မက္ ေနတာ မ်ဳိး လည္း လံုးဝမျဖစ္သင့္ပါဘူး ။ ကိုယ္နဲ႔ထိုက္တန္လို႔ရလာတဲ့ ကိုယ့္ဘဝကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံၿပီး ေန တက္ေအာင္ေနရပါမယ္ ။ ပစၥဳပၸန္ဘဝကို ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ အတိတ္ကံရဲ႕ ျဖစ္တည္ရာ ဘဝေတြကို လည္း စိတ္နာေနလို႔အပိုပါပဲ ။
ကံ ၊ ကံ ရဲ႕အက်ဳိးမရွိ ၊ ေရွးဘဝ၊ေနာက္ဘဝ မ႐ွိ အစ႐ွိတဲ့ အယူမွားမိစာၦ ဒိဌိေတြလည္း ကင္းရွင္း ေန ရ ပါမယ္ ။ အယူမွားရင္ အလုပ္မွားမယ္ ။ အလုပ္မွားရင္ တရားလည္းမွားၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာေရာ ၊သံသရာမွာပါ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝရပါလိမ့္မယ္ ။
ကိေလသာျဖစ္မယ့္ကိစၥ ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္မယ့္ ကိစၥေတြမွာ တြန္႔ဆုတ္တဲ့သူ ျဖစ္ရပါမယ္ ။ ကိေလသာစိတ္ မျဖစ္ရဲ ၊ အကုသိုလ္စိတ္ မလုပ္ရဲတဲ့သူဟာ သူရဲေကာင္းအစစ္ပါ ။
ကိုယ့္ကို သူတစ္ပါးေတြ အထင္ႀကီးေအာင္ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံ လံႈ႕ေဆာ္တာမ်ဳိး လံုးဝမျပဳလုပ္ရပါဘူး။ အံ့ဖြယ္ထူးဆန္းေတြ လိမ္ညာဖန္တီးျပၿပီး နာမည္ႀကီးလာဘ္ေပါ ပရိတ္သတ္မ်ားေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ ကုိယ့္ရဲ႕မေသခင္ဘဝကို အမည္းေရာင္ဆိုေနတာပါပဲ ။
လူသားေတြရဲ႕ မေသခင္ဘဝကို အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေစတဲ့ ၊ မနာလို ၊ဝန္တိုမႈ႕ ( ဣသာ၊မစၦရိယ) ကို လည္း တြန္းလွန္ႏိုင္ရပါမယ္ ။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလိုတဲ့ စိတ္ ၊ ကုိယ့္လို ျပည့္စံုမွာ ဝန္တိုတဲ့စိ္ လႊမ္းမိုး ေနတဲ့သူဟာ မေသခင္က ပုပ္ေနတဲ့ သက္ရွိ အေလာင္းေကာင္ပါပဲ ။
ကိုယ္အျပဳအမူၾကမ္းတမ္းသူ ၊ ႏႈတ္အေျပာအဆိုၾကမ္းတမ္းသူ ၊ စိတ္ေနသေဘာထား ၾကမ္းတမ္းသူ မျဖစ္ ေစရပါဘူး ။ ကိုယ္က်င့္တရား မေကာင္းသူ( သီလမရွိသူ )ကို ပတ္ဝန္းက်င္က႐ြံရွာ စက္ဆုပ္ တက္ၾက ပါတယ္။ မေသခင္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ြံရွာစက္ဆုပ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ။
ခ်စ္ခင္ေနသူအခ်င္းခ်င္း ၊အဆင္ေျပေနသူအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္သူ၊ ကုန္းတိုက္သူ မျဖစ္ ္ပါ ေစနဲ႔ ။ သူ႔ေရစက္နဲ႔သူ ၊ သူ႔အေၾကာင္းဆက္နဲ႔သူ ၊ ခ်စ္ၾကခင္ၾက အဆင္ေျပေနၾကတာကို မနာလို ဝန္တို ျဖစ္ၿပီး ကြဲျပားေအာင္ ကုန္းတိုက္တဲ့သူေလာက္ က်က္သေရယုတ္တဲ့သူ ေလာကမွာ မရွိေတာ ့ပါ ဘူး။
မ်က္စိ ၊ နား၊ ႏွာ ၊လွ်ာ ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ လို႔ေခၚတဲ့ တံခါးေျခာက္ေပါက္ကေန အဆင္း ၊အသံ၊ အန႔ံ၊အရသာ ၊ အထိအေတြ႕ ၊သေဘာတရားလို႔ေခၚတဲ့ အာရုံေျခာက္ပါးဆီကို တဏွာ လာဘ အစ႐ွိတဲ့ ကိေလသာ ေရအလ်ဥ္ေတြ စီးဆင္းမသြားေအာင္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ရပါမယ္။ ျမင္-ျမင္ကာမွ် ၊ ၾကား -ၾကား ကာမွ် နဲ႔ၿပီးေအာင္ သတိပဌာန္တရားကို ပြားမ်ားႏိုင္ရင္ ကိေလသာေရ စီးဆင္းမႈ႕ ရပ္တန္႔သြား မွာပါ ။
မာနလြန္ကဲၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္ ဘင္ျမင့္ေနတဲ့သူလည္း မျဖစ္ေစရပါဘူး ။ မာနႀကီးတယ္ဆိုတာ အထင္ ္ႀကီးတာပါ ။ ပစၥည္း ၊ရုပ္ရည္ ၊ပညာ ၊အာဏာ ၊သူမ်ားထက္ သာတယ္လို႔ထင္ေနတဲ့ 'အထင္' ႀကီးတာပါ။ အထင္ဟာ အထင္ပါပဲ ။ တကယ္ မဟုတ္ပါဘူး ။
မေသခင္မွာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ညဏ္ပညာႀကီးမားသူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရပါမယ္။ ေလာကီ ညဏ္သာမက ေလာကုတၱရာညဏ္ပါရမွ လူ႔ဘဝ ျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ပါတယ္ ။
ဘယ္အရာမ်ဳိးကိုမဆို ကိုယ္ေတြ႕အသိမပါဘဲ သူတစ္ပါးအေျပာနဲ႔ ယံုတက္တဲ့သူလည္းမျဖစ္ေစရပါဘူး ။ သိသင့္သိထိုက္တာ မွန္သမွ် သူတစ္ပါး ပါးစပ္မွာ လမ္းဆံုး ၊သူတစ္ပါးေျပာတာ ယံုေနရံုေလာက္နဲ႔မၿပီးဘဲ ကိုယ္တိုင္သိ ၊ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရပါမယ္ ။
ဒါန ၊သီလ ၊ သမထ ၊ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြျပဳလုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လာဘ္ေမွ်ာ္တဲ့စိတ္ န ဲ႔မျပဳလုပ္ရပါဘူး ။ လူမႈ႕ေရး လာဘ္လာဘ လို႔ေခၚတဲ့ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမႈ႕ ၊ စီးပြားရာထူးတိုးတက္မႈ႕ ၊ သံသရာေကာင္းစားမႈ႕ေတြကို လံုးဝမေမွ်ာ္ကိုးဘဲ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္လိုတ ဲ့စိတ္ ၊ သတၱဝါ အမ်ား ေကာင္းစားေစလိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ျပဳလုပ္ၾကရပါမယ္ ။ အေကာင္း အဆိုး ေလာကဓံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေတြ႕ ႀကံဳလာတဲ့ အခါမွာလည္း စိတ္မတက္ ၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ခံႏိုင္ရည္႐ွိရပါမယ္ ။
သက္႐ွိ သက္မဲ့ တစ္ခုခုအေပၚ တပ္မက္စြဲလမ္းတဲ့ တဏွာကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျဖစ္ေစရပါဘူး ။ တဏွာတစ္ခုခု ရဲ႕ေနာက္မွာ ဆင့္ပြား အကုသိုလ္ စိတ္ေတြ ၊ မေကာင္းမႈ႕ ဒုစ႐ိုက္ေတြ တြဲပါမလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းဟာ အဆင့္ျမင့္ ပုထုဇဥ္ ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းတစ္ခုပါပဲ ။
အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့လည္း ဒါမစားရ မေနႏိုင္ ၊ ဒါ မေသာက္ရ မေနႏိုင္တမ္းတ စြဲမက္ေမာမႈ႕ ကင္းရွင္းရပါမယ္ ။ ရသတဏွာကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္စည္းႏိုင္ရပါမယ္ ။
ကိုယ့္အျပဳအမူ ျဖစ္သမွ် ၊စိတ္ အေနအထား ျဖစ္သမွ်ကို အၿမဲသတိကပ္ ႐ႈ႕မွတ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ႀကံဳလာသမွ် အာရံု ေကာင္း ဆိုး အမ်ဳိးမ်ဳိးကို မခ်စ္မမုန္းဘဲ ဥေပကၡာျပဳ အညီအမွွွ် ႐ႈ႕ႏိုင္တဲ့ သူ ျဖစ္ရပါ မယ္ ။
ကိုယ့္ အထက္လူ နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္တဲ့ မာန ၊ ကိုယ့္တန္းတူ လူ နဲ႔ ႏိႈ္င္းယွဥ္တဲ့ မာန ၊ ကိုယ့္ေအာက္တန္းလူနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မာန ၊ မာန သံုးမ်ဳိးလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္ ။
ေသၿပီးရင္ အသက္ေကာင္ ၊ ဝိညာဥ္ေကာင္ေလး ေနာက္ဘဝ လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သႆတဒိ႒ိ ၊ ေသၿပီး ျပတ္တယ္ ၊ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ဥေစၦဒ ဒိ႒ိ ၊ဒီ ဒိ႒ိ ႏွစ္ပါးလည္း ကင္း႐ွင္းရပါမယ္။ ဒီ ဒိ႒ိ ႏွစ္ပါး ႐ွိေနရင္ မေသခင္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ၿပီး သံသရာမွာ ေခ်ာက္က်ရပါလိမ့္မယ္ ။
ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သတ္ဆက္စပ္တဲ့ သားသမီးစတဲ့ သက္႐ွိ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၊ အိမ္ ၊ ေျမ ၊ စတဲ့ သက္မဲ့ အရာ ဝတၳဳေတြကို ငါ့သား ငါ့သမီး ၊ငါ့ အိမ္ ၊ငါ့ေျမ ဆိုၿပီး ငါစြဲႀကီးႀကီး ၊ ငါ့ဥစၥာအစြဲႀကီးႀကီးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထား တဲ့ စိတ္မ်ဳိး ကင္း႐ွင္းရပါမယ္ ။
ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ ကိေလသာကို ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ အလုပ္ ၊ ကိေလသာကို ဆရာတင္တဲ့ အလုပ္မ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ သတိထားရပါမယ္ ။
ကိေလသာ အရင္းမခံဘဲ အလုပ္လုပ္ေနပါရက္နဲ႔ သူတစ္ပါးတို႔က ကိေလသာအရင္းခံတယ္လို႔ ထင္မွား စြပ္ လာရင္လည္း မတူန္မလႈပ္ သည္းခံႏိုင္ရပါမယ္ ။
"တစ္ေလာကလံုးမွာ ကိုယ္ပိုင္တာ ဘာမွ မ႐ွိပါလား" ဆိုတဲ့ အသိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ႐ွိေနရပါမယ္ ။ အဲဒီအသ္ိစြဲစြဲ ၿမဲၿမဲရွိေနၿပီဆိုရင္ ႐ွိခ်င္တာ မ႐ွိလို႔လည္း မပူပန္ ေတာ့ပါဘူး ။ ရွိၿပီးတာ မရွိလို႔လည္း မဆူညံ ေတာ့ ့ပါဘူး ။
ခ်စ္ျခင္း ၊ မုန္းျခင္းစတဲ့ ကိေလသာ ကို အရင္းခံၿပီး မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာလုပ္တဲ့ အဂတိ လိုက္စား မႈ႕လည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္ ။ အဂတိ ရဲ႕ လားရာဟာ ဒုဂၢတိ ပါ ။
ေလာကမွာ လူသားေတြ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာလုပ္ ၊ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာ မလုပ္ျဖစ္ ေနၾက တာဟာ အရင္းခံကေတာ့ "ကိေလသာ " ပါပဲ ။ ကိေလသာ ေခါင္းပါးလာတဲ့အမွ် မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္ တာေတြလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္လာပါလိမ့္မယ္ ။ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္ေတြလည္း ေဆာင္ငင္ႏိုင္ လာပါ လိမ့္မယ္ ။
မလုပ္သင့္တာအားလံုး အႂကြင္းမဲ့ေရွာင္ႏိုင္ၿပီး လုပ္သင့္တာအားလံုးအႂကြင္းမဲ့ ေဆာင္ႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အႂကြင္းမဲ့ ဘဝ လြတ္ေျမာက္မႈ႕ကုိရပါၿပီ ။ ေသျခင္းတရားက အၿပီးတိုင္လြတ္ေျမာက္ပါၿပီ ။ ထပ္တလဲလဲ တေသေသတည္းေသေနရတဲ့ အျဖစ္ဆိုး ၊ ဒုကၡဆိုးေတြက ထာဝရလြတ္ေျမာက္ပါၿပီ ။ အႏိႈင္းမဲ့ နိဗၺာန္ မွာ အႂကြင္းမဲ့ ေပ်ာ္စံႏိုင္ပါၿပီ ။
ဒါေၾကာင့္မေသခင္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုး ၊ ပဓာန အက်ဆံုးကေတာ့ " ကိေလ သာ ေခါင္းပါးေရးအလုပ္ " ၊ " ကိေလသာ အျမစ္ျပတ္ေရး အလုပ္ " ပါပဲ ။( အရွင္ဆႏၵာဓိက )
သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းမွန္ကို ေတြ႕ႏိုင္ၾကပါေစရွင္ ။
မႏွင္း
#
No comments:
Post a Comment