မိခင္ဆံုးေသာေန႕ ( ႏုယဥ္ )

ပုန္းညက္သီး၍ ၊ ေျမၾကီးစြတ္စို
မုိး ညိဳညိဳ တည့္
သည္လုိေန႕ မ်ိဳး ၊ ၾကံဳရစိုးသည္
ေျမမုိးခ်ာခ်ာလည္ေယာင္တကား ။

အေမ့အိမ္ဝယ္ ၊ မီးရွိန္လက္လက္
တညဥ့္နက္တည့္ ၊ ေစာင့္လွ်က္ျပဳရင္း
စိုးရိမ္ျခင္းသည္
ေျဖတင္းမႏိုင္ႏိုင္ ပါျပီတကား ။

ၾကယ္လည္းမလက္  ၊ ညမိုးနက္ ၏
သစ္ရြက္ဖါးလ်ား ၊ မုိးစက္မ်ား ႏွင့္
ေမွာင္ၾကားထြင္းေဖာက္ ၊ ေရာင္နီေပါက္၍
မိုးေသာက္အံ့ ႏိုး ၊ေမွ်ာ္  - ေမွ်ာ္ကုိးသည္
ရွိခုိးဆုပန္လ်က္ ပါ သာ တကား

ေက်းငွက္သာ၍ မိုးမွာ စင္စင္
လင္းျပီထင္၏ ၊သည္တြင္ခဏ
ၾကံဳလုိက္ေသာ ၊ ဓမၼစၾကာ
ေတးသံသာႏွင့္ ၊ မ်က္လႊာေမွးယွက္
မႏိုးစက္ေသာ ၊ ေစာင္းလ်က္ေနဟန္
ရုပ္သ႑ာန္သည္
ေမ့ရန္ခက္ခဲ လွပါသည္ တကား ။

သည္ယေန႕ မူ ၊ ေအာက္ေမ့တ-သ္
လြမ္းလုိက္ရ၏ ။
ႏွမေမြးမိ ၊ ကြယ္ေလဘိ၍
ႏွမိႏွေျမာ လႈိက္လႈိက္ေမာကာ
ေၾကြေသာ ပန္းသြင္ ၊စိတ္မွာျမင္မိ
ေတာင္တြင္ ေတာင္ ထြဋ္ ၊
မားမားမတ္၏
ျပိဳလတ္ျခင္းရာ ၊ ပံုပမာ သို႕

ေရွ႕ မွာ ေမွာင္ၾကီး ၊  က်လာဆီးသည္
ေျဖလည္း မေျပႏိုင္ပါ တကား ။
ပုန္းညက္သီး၍  ၊ ေျမၾကီးစြတ္ စို
မိုးညိဳညိဳ တည့္
သည္လုိေန႕မ်ိဳး ၾကံဳရ ဆုိးသည္
                      ေျမ မုိးခ်ာခ်ာ လည္ ေယာင္တကား  ။    ။
                                                                               ( ႏုယဥ္ )          ္္္္

Blogged with the Flock Browser