Saturday, January 12, 2013

ယမမင္းႏွင့္ စကားေျပာျခင္း ( ပါရဂူ )

 
                         "  ပႆ စိတၱ ကတံ ဗိမၺံ  "     {   ဤေဆးျခယ္ထားေသာ ကုိယ္ခႏၶာ ကုိ ၾကည့္စမ္းပါ ။ }

ကိုယ္ခႏၶာ သည္  ပိန္းတင္း ျဖစ္ သည္ ။  ပန္းခ်ီ ေဆးရုပ္ပံု ျဖစ္၏ ။ အနာဒဏ္ရာ အျပည့္ရွိ သည္ ။  အဂၤါ ၾကီးငယ္မ်ားျဖင့္
ဆက္ စပ္ ထား သည္။ အေတြ႕ အၾကံဳ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကိန္းေအာင္းရာ ျဖစ္ သည္ ။ မတည္ျမဲ ေသာ အေျခ အေန ျဖစ္ သည္ ။
ခုျမင္ခုေပ်ာက္ ျဖစ္ သည္။

သဘာ၀ ပန္းခ်ီ ဆရာက  စုတ္ခ်က္ပုိင္ပုိင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆြဲထားျခင္း ျဖစ္ သည္ ။ အေယာင္ေယာင္  အမွားမွား ျဖစ္ ဖုိ႕ အတြက္ 
ဖန္တီးထား ျခင္းျဖစ္ သည္ ။ အရိုး ၊အသား ၊ အေသြး ၊ အစု အပံုေပၚတြင္ အေပၚယံ အေရ လွ ျဖင့္  ဖံုးအုပ္ ထား သည္ ။
အတြင္းမွာ အညစ္အေၾကး အျပည့္ ၊ လူ႕ အတြင္းပုိင္း ကုိ ၾကည့္ ဖူး ၾက ရဲ႕လား။ "ပုိ႕စ္ေမာ္တင္''ကုိသြားၾကည့္ဖူးရဲ႕လား`။
ဗုဒၶသည္ သူ၏ တပည့္ သာ၀က မ်ား ကုိ သုသာန္ သို႕ သြားၾကဟု ေစလႊတ္ သည္ ။ သုသာန္ သခၤ်ဳိင္း၌  မရဏ ႏုႆတိ
ကမၼဌာန္း စီးျဖန္း၍ ရ သည္ ။သုသာန္ သခၤ်ဳိင္းတြင္ မီးသျဂိဳလ္ ထားေသာ  အေလာင္းမ်ား ကုိၾကည့္ ျပီး  မိမိ လည္း တစ္
ေန႕ ေသာအခါက် လွ်င္  ထုိကဲ့ သို႕ မီးေလာင္ တုိက္ သြင္းခံ ရမွာ ပါ ကလား ဟူေသာ  အေတြးမ်ိဳး ေပၚမလာ မခ်င္း 
မရဏႏုႆတိ ကမၼ ဌာန္းပြားမ်ားေနပါ။  မသာ ပုိ႕ သူ မ်ား သည္ ငိုၾကီး ခ်က္ မႏွင့္  အေလာင္း ကုိ သု သာန္ သခၤ်ဳိင္း ပုိ႕
ျပီးလွ်င္ မီးသၿဂၤဳိလ္ ၾက သည္ ။အေလာင္းမီေလာင္ ျပာက် သြား သည္ ။ အ ရိုးသာက်န္ေတာ့ သည္ ။ ေတာတိရစာၦန္မ်ားက 
အရိုးမ်ားကုိ ခ်ီယူ သြားၾကသည္။

အစပထမ၌ မူ   ေဟာ   တစ္ေယာက္ ေသသြားျပန္ျပီ ဟူေသာ  အသိေပၚ လာသည္ ။ ေနာက္ တစ္ၾကိမ္က် ေတာ့ တစ္ျခား
တစ္ေကာင္၏ စ်ာပန ႏွင့္ ၾကံဳရ ျပန္ သည္ ။ ေနာက္ တစ္ ၾကိမ္ၾကိမ္က် လွ်င္ " ငါ့ အလွည့္ ေရာက္ လာလိမ့္ မည္ " ဟု ေတြးမိ
ၾကရဲ႕ လား ။ မိမိ အလွည့္ေရာက္ မလာဘဲ မေန ေပ ။ ျဖစ္ရ မည့္ အရာ သည္  မျဖစ္ ဘဲ  ေနလိမ့္ မည္ မဟုတ္ေပ။  " လုိင္း''
စီေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ သည္ ။ တစ္ေန႕ ကုိယ့္ အလွည့္ေရာက္ မလာႏိုင္ ဘူး လုိ႕ မည္ သူ ေျပာ ႏိုင္ မည္ နည္း ။

မေသ ေအာင္ မလုပ္သူ မည္ သူရွိ သနည္း ။ သို႕ ေသာ္ လည္း မေသ ဘဲ မည္ သူ က်န္ေန သ နည္း ။ ေသမင္းႏွင့္ တုိက္ ပြဲ
မ၀င္ သူ မည္ သူ ရွိသ နည္း ။ ေနာက္ ဆံုးအခ်ိန္  ေသမင္းႏွင့္တုိက္ ပြဲ ၀င္သြားသူမ်ားသာ ျဖစ္ သည္ ။သို႕ေသာ္ လည္း အႏုိင္
ရ သူ မည္သူရွိသ နည္း ။ ေသမင္းက အႏိုင္ ႏွင့္ ပုိင္းသြားသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ သည္ ။

လူသိမ်ားေသာ ဆူဖီ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ရွိသည္ ။ ဘုရင္ေဆာ္ လမြန္   နံ နက္ ေစာေစာ အိပ္ ရာက ထ လွ်င္ ထျခင္း အမတ္ၾကီး
တစ္ဦး သုတ္သီး သုတ္ ပ်ာႏွင့္ ဘုရင့္ ခန္းေဆာင္ထဲ ၀င္ လာသည္ ။ အမတ္ၾကီးသည္  မည္ မွ် ထိတ္ထိတ္ ပ်ာပ်ာ ျဖစ္ေန
သနည္း ဟူမူ  ေဆာင္းရာသီ အခ်မ္းလြန္ကဲေနသည့္ အခ်ိန္၌ ျဖစ္ေစကာမူ  ေခၽႊးပ်ံေနသည္ ။ ေဆာ္ လမြန္ ဘုရင္ က ေမး
လုိက္ သည္ ။

"အမတ္ၾကီး  ဘာမ်ား အေရး တၾကီး ျဖစ္ေနတာ လဲ ၊ အခြင့္ လည္း မေတာင္းဘဲႏွင့္ ခန္းမေဆာင္ထဲ ၀င္လာတယ္ ။ "

" ကၽြႏု္ပ္မွာ  အခ်ိန္ သိပ္ မရွိေတာ့ လုိ႕  အခုလုိ မေျပာမဆုိ ဘဲ အရွင္ မင္းၾကီး ထံ ၀င္ေရာက္ လာရျခင္း ျဖစ္ ပါ တယ္ ။ အရွင္
မင္းၾကီး ရဲ႕ စီးေတာ္ ျမင္းေတြ ထဲ က ေျခ အျမန္ ဆံုး  ျမင္း တစ္ေကာင္ ကၽြႏ္ုပ္ ကုိ ေပးေစခ်င္ ပါ တယ္ ။ ညက အိပ္ မက္
ထဲမွာ  ေသမင္း လာျပီး   '  အဆင္ သင့္ ျပင္ထား ၊ နက္ ျဖာခါ ညေန ငါ လာ မယ္ '   လုိ႕ ေျပာသြားပါ တယ္  ။  "
အမတ္ၾကီးက ေျပာ သည္ ။

"ေျချမန္ ျမင္းက ဘာလုပ္ ဖုိ႕ လဲ "

"ကၽြႏ္ုပ္  ျမင္းစီးျပီး ထြက္ ေျပး မယ္   ၊ဒီမွာ ေန လုိ႕ မျဖစ္ေတာ့ ဘူး ၊ဒီ မွာ ေနရင္ ေသမင္းနဲ႕ နဖူးေတြ႕  ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ ရလိမ့္
မယ္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ ့  ' ဒမိရွက ' ေရာက္ ေအာင္သြားမယ္ ။ အေျပးႏိုင္ ဆံုး  ျမင္းကုိ ေပး ပါ  အရွင္ မင္းၾကီး
၊ျမန္ျမန္ လုပ္ ပါ ၊ကၽြႏ္ုပ္ အခ်ိန္ ကုန္ မခံ ႏိုင္ ဘူး ။ မေသရင္ေတာ့ ျပန္ လာ ပါ့ မယ္  အရွင္ မင္းၾကီး "

ေဆာ္လမြန္ ဘုရင္ သည္  ဘုရင့္ ျမင္းေစာင္းထဲ က အေျပးႏုိင္ ဆံုး ျမင္း တစ္ ေကာင္   အမတ္ၾကီး ကုိေပး လုိက္ သည္ ။
ေဆာ္လမြန္ သည္  အသိညဏ္ ၾကြယ္၀သူ ဘုရင္ တစ္ပါး ျဖစ္ သည္ ။ မ်က္လံုးမွိတ္ျပီး ေသမင္း ကုိေတြးၾကည့္ လုိက္ ေသာ
အခါ  ေသမင္းေပၚလာသည္ ။ ေဆာ္ လမြန္ က ေသ မင္း ကုိ ေမး လုိက္ သည္ ။

"ဘယ္ လုိလဲ  ယမ မင္းၾကီး ၊က်ဴပ္  သနားစရာ အမတ္ၾကီး ခမ်ာ ကုိ ဘယ္ လုိ ေျပာ လုိက္ တာလဲ ၊ေသမ်ိုဳးခ်ည္းေတြ ဆုိေတာ့
ေသရမွာ ပဲ  မဟုတ္ လား ၊ဒါေပမယ့္  ဘယ္ေတာ့  ေသရ မယ္ မွန္း မသိေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး ေသတဲ့ အခါ က်ေတာ့ လည္း
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ေသတယ္ ၊  ေသမယ့္ သတင္း    လာေပးေတာ့    ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနလို႕ မရေတာ့ ဘူး ၊ယမမင္း  ဘယ္ လုိ လုပ္
လုိက္ တာလဲ "

ေသမင္းက ျပန္ေျပာသည္ ။

"အခုက်ဴပ္ ကုိယ္တုိင္   အခက္ ေတြ႕ ေနျပီ ၊ဒီ အမတ္ၾကီး  ညေန အခ်ိန္မွာ  ဒမိရွိက ေရာက္ေနရ မယ္ ၊ဒါေပမယ့္ အမတ္ၾကီး
 အခု  ဒီ မွာ ပဲ ရွိေနတယ္ ။ ဒမိရွိက  ေရာက္ ဖုိ႕ က လည္း  မုိင္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ သြားရ မယ္ ၊ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိ တာ
က်ဴပ္ကုိယ္ တိုင္  မေတြး တက္ ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ 'ဒမိရွိက'  က  ဒီကေန႕ ညေန က်ဴပ္  ဒီိ အမတ္ၾကီးကုိ ေခၚသြားရမွာ
ဘယ္မွာ လဲ အမတ္ၾကီး "

ေဆာ္လမြန္ က ျပန္ေျပာသည္ ။

" အမတ္ၾကီး  ဒမိရွိက  ကုိ သြားျပီေလ "

ညေနအခ်ိန္  အမတ္ၾကီီး  ဒမိရွိ က ေရာက္သြား သည္ ။ေန၀င္သြားျပီ ။ ဥယ်ာဥ္ ထဲ တြင္  ျမင္း ကုိခ်ည္ထားျပီး    ျမင္း
ေက်ာကုန္းကုိ ပြတ္လွ်က္ အမတ္ၾကီးက --

" ရွာဗာ့ရွ္၊  ေဆာ္လမြန္ျမင္း   ပီသ ပါေပတယ္ ။ ေဖ့သားၾကီး ငါ့ ကုိ မုိင္ရာေပါင္း မ်ားစြာ ေ၀းတဲ့ ခရီးကုိေရာက္ ေအာင္
ေခၚလာပါေပတယ္ ။ "

ထုိအခုိက္  အမတ္ၾကီး၏ ပုခံုးေပၚ တစ္ေယာက္ က လက္ လာတင္ျပီး -

"ေဟ့  ....ေဆာ္လမြန္ ျမင္း ကိုေက်းဇူး မတင္ ပါနဲ႕ ၊ေက်းဇူး တင္မယ့္ တင္ရင္ က်ဴပ္ ကုိ တင္ရ မယ္ " ဟုေျပာ သည့္ အတြက္
လွည့္ၾကည့္ လုိက္ရာေနာက္က  ေသမင္း  ရပ္ေနသည္ ကုိ ေတြ႕ သြားသည္ျဖစ္၍  အမတ္ၾကီး  ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္သြား
သည္ ။ ေသမင္းက...

"မေၾကာက္ ပါ နဲ႕ ၊အမတ္ၾကီး  ဒမိရွိ က သြားတယ္ ဆုိတဲ့ သတင္းရ တယ္ ၊ အမတ္ၾကီး ေသကံ  ဒီမွာပဲ ရွိတဲ့ အတြက္
အမတ္ၾကီး ဒီမွာပဲ ေသရ ပါ လိမ့္ မယ္  "

ဘယ္ကုိသြား သြား  ၊  ဘယ္လုိပဲသြားသြား ၊ဆင္းရဲသားအသြင္မ်ိဳးႏွင့္ ပဲ  သြားသြား ၊  သူေဌးသား အသြင္မ်ိဳးႏွင့္ပဲ သြားသြား ၊
ဖကီး အသြင္မ်ိဳးႏွင့္ သြားသြား ၊ဘုရင္ အသြင္မ်ိဳးႏွင့္ သြားသြား  ၊အားလံုး  သခၤ်ဳိင္း မေရာက္ဘဲေနၾက မည္ မဟုတ္ေပ ။
လမ္းအားလံုးသည္  သခၤ်ဳိင္းသို႕ ဦးတည္သြားေသာ လမ္းမ်ားျဖစ္ၾက သည္ ။

                                                                          #